Küçük Prensimi kaybettim... Hükümsüzdür!

Benim için, geç kalmış bir çocukluğun simgesiydi Küçük Prens... Geç kalmış belki de hiç bitmemesi için bir çabaydı ona tutunmak. İçine fil kaçmış bir boğa yılanını şapkaya benzetmekti çocukken, büyüdüğünde şapkanın içine kaçmış insanları yakalamaktı oyunun adı... Baş kahramanım Küçük Prens! İnsan dediğimiz zaten neydi? Kimdi? Neredeydi? O değilde, Küçük Prens hep bizimleydi... Bazen bir gülüşte, bazen bir bakışta, belki ara sıra bir göz yaşında... Bildiğim bir gerçek varsa Küçük Prens hep içimizde idi... Hayata karşı umudumun adıydı benim Küçük Prens. Hayata hep o dev şaşkınlıkla yaklaşabilmenin simgesi... Hayat bana dev saçmaladı ve ben küçük Prensimi kaybettim... Hükümsüzdür!