Canın mı acıyor?
Acı, kalbini bir matkap hiç durmaksızın oyup duruyor mu?
Dışarıdan hiç belli olmasa da içten içe sürekli kanıyor mu yaraların?
Kendinden bile kaçmak istediğin de oluyor mu peki? Kaçamadığında ise uykunun en yakın arkadaşın olduğu zamanlar, tanıdık geldi değil mi?
Zaman diyordur etrafındaki herkes... "En iyi ilaç zaman!"
Zaman? Sahi etrafında bu kadar söylenince kelime de yabancılaşıyor insana sanki...
Bildiğin her şey anlamını yitiriyor... Ne baktığında görür, ne duyduğunda konuşabilir oluyorsun.
Haklısın... Çok acıyor yaralanınca insan. Biliyorum. Çünkü ben de çok yaralandım... "Canım yandı çok, acımadı ama" larla geçti zaman, zaman zaman :)
En çok da canı acıyorken yalnız kalmak ister insan, bilirim. Sanki en derinde bile olsa kimsenin ona ulaşmayacağını düşündüğündendir bu yalnızlık hissiyatı sanki. Haklısın. Sen dokunamazken kim nasıl dokunsun yarana... Ama deneyimlemiş biri olarak yazıyorum bu satırları. Tek başına düşünerek, kurgulayarak, her şeyi baştan aşağı ve tüm detaylarıyla defalarca yaşayarak hafiflemeyeceksin. Hastalanacaksın belki ama iyileşebilmek için hastalanmak gerektiğinden olacak bu da. Her yerin acıyacak. Aynı anda aynı şiddetle hem de. Acın neredeyse canın orada derer ya hani... O anda canının nerede olduğunu anlayamayacaksın, sırf bu yüzden!
Geçiyor ama! Belki bir anlam ifade etmiyor şu anda sana ama bilmek hatta gerçek olabilme ihtimali bile iyi gelebilir diye yazıyorum. Sonra ne olacağını da yazayım. Bir sabah uyanacaksın ve yeniden yürümek isteyeceksin. Belki hiçbir şey bıraktığın gibi, aynı yerinde duruyormuyor olacak. Gördüklerin hem tanıdık hem yepyeni olacak... Bırak, olsun da. Sen de sadece yürümek ve gitmek isteyeceksin çünkü... O zaman işte anlayacaksın "zaman" nın anlamını belki de anlamsızlığını...
Sonrası sessizlik!
Yaşadığını fark etmen için canının daha çok acıdığını unutma. Çünkü acıyorsan yaşıyorsun demektir. Canın yandıkça acın geçmeyecek ama bir an gelecek ve hafifleyecek... Acınla arana zaman girdikçe tebessümle hatırlayacağın yaraların olacak hepsi... Biliyor musun o araya giren zamanla seviyorsun da yara izlerini... Senin oldukları için, senden parçalar koparttıkları için, güzel günlerine seni büyüttükleri için...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder