Kendime ilk mektubumda neredeyse her yazdığım satırın sonu "bilmiyorum" ile bitmişti... Bilinçli bir tercih değildi. İçimdekileri nasıl geliyorsa dümdüz, geldiği gibi satırlara dökmüştüm. Yazıp kurtulmaya çalışmıştım ne var ne yoksa... Ne zamana kadar tuttum, ne zaman bıraktım... Hatırlamıyorum...
O zaman her şey ne kadar fluysa, şimdilerde bir o kadar net! Yaşadıklarımdan öğrendiğim çok şey var, öğrenmediklerimde tekrar tekrar benzer şeyler yaşamama neden... Biliyorum... Yaşadığım her ne varsa sorumluluğunu kendi üzerime alıyorum. Alıyorum ki, benden gitsin dediklerimi gönderebileyim! Sorumluluk sende kalırsa, kurtulamam! Biliyorum...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder