İcimden...

Seni senden daha fazla dusunemem ben... Kendimi bile seyrek dusunur oldugum bugunlerde hele...
Ketumlugun ya da icine donuklugun (o denli disa vurumculuguna ragmen ustelik) surecte senden daha fazla canimi yakmaz benim. Yaksa da sen bunu zaten kendi yanginindan anlayamazsin... Anlayabilecek olsaydin basta ne kendini ne beni yakmazdin...
Sana dair yapildigini dusundugun, kurdugun, inandigin o kusursuz hikayelerin var ya haa iste onlarin butunle falan hic alakasi yok aslinda biliyor musun? Arap sacina dondurup kendini aklamak, hatta hakli cikartabilmek icin basitlestiriyorsun sadece...
Olay sen-ben- o! Bu kadar basit... Bundan 3 bilinmeyenli denklem kurmayi tercih edecegine once kendine durust olup akabinde duygularini paylassaydin hicbirimiz bu kadar yara almazdik...
Sen bu kadar kin biriktirmek zorunda kalmazdin.
Yukunu hafifletmek yerine yuk ustune yuk tasimaya karar verdin... Ne diyeyim, insan tercihleriyle yasar, buyut kinini icinde yandaslar da bulursun beraberinde. Buldun da... Korler sagirlar birbirini agirlar, yasar gidersiniz kendi coplugunuzde mis kokularinizla birlikte...
Dilerim bu kadarla kalir ve yollarimiz kesismez bir daha... Kesisen yollar olsada iyi niyetim cok kittir bundan boyle sana... Ola ki kendi egona yenilip icinde besledigin o yangin kullerinden dogar da, tek bir koru sicrarsa bana, o zaman belki oncesinde durdugum noktada bu kadar vakur karsilayamayabilirim... Benden soylemesi olsun senden de akilli durmasi...
Yolunuz acik olsun. Sans dileyemiyorum lakin bu ugurda heba edilemeyecek kadar degerli bir kavram sonucta...